Sulików jest starą miejscowością położoną w dolinie Czerwonej Wody u stóp Góry Ognistej. Przez wiele stuleci cieszyła się ona prawami miejskimi, co możemy łatwo stwierdzić na podstawie układu zabudowy z centralnie położonym rynkiem.
Na wschodnim skraju Sulikowa znajduje się Góra Zamkowa, na której w IX – XI w. stał słowiański gródek obronny. Specjalnością miasteczka stał się wyrób mezolanu zwanego w świecie od miejsca produkcji „sulikowską tkanina”. Mezolan eksportowano do północnych Niemiec, krajów ościennych a również do Ameryki Północnej.
Nieznanym szerzej faktem jest kariera Sulikowa jako uzdrowiska Odkrycie położonych na zachód od miasteczka źródeł dokonali przypadkowo, kopiąc w ziemi, pasterze krów w 1643 r. Po cudownym wyleczeniu jednego z mieszkańców Sulikowa do źródła zaczęli przybywać chorzy z różnych zakątków Łużyc. W 1715 r. komisja złożona 6 medyków ze Zgorzelca i Lubania, przebadawszy wodę, jednomyślnie potwierdziła walory zdrowotne czterech istniejących źródeł i ich skuteczności w leczeniu szeregu dolegliwości (m.in. chorób oczu).
Najbardziej interesującymi budynkami Sulikowa są dwa mieszczańskie barokowe domy o konstrukcji szachulcowej i drewnianej podcieniach. Należą one do bardzo cennych reliktów dawnego ludowego budownictwa małomiasteczkowego. Pierwotnie cały rynek otaczały podobne budowle. Niestety w skutek częstych pożarów urokliwa drewniana zabudowa stopniowo kurczyła się.
Nieopodal rynku wznosi się okazały i dominujący w krajobrazie miasteczka kościół Podwyższenia Krzyża Św. Najstarszy kościół w Sulikowie był drewniany i już w 1234 r. funkcjonował jako parafialny.