Miasto, położone w zakolu Kwisy i 7 okolicznych sołectw ma – podobnie jak inne tereny Pogórza – niezwykle bogatą historię. Trudno wręcz ustalić kiedy powstało, choć wiadomo, że ok. 1242 r. miało już prawa miejskie, a potem przeżywało przeróżne koleje losu, bo w wyniku klęsk żywiołowych, epidemii, wojen i innych zdarzeń w XV wieku oszacowano ludność miasta na… 11 osób!
Krótko później Gryfów Śląski odżył. Wszedł w okres prosperity, wynikający głównie z handlu z całą Europą i produkcji włókienniczej. Po wiekach dobrobytu zostało w mieście sporo pamiątek, w tym nader oryginalny kościół pw. Św. Jadwigi, późnogotycki, z renesansowym zdobieniem wnętrz i unikalnym epitafium zastygłych w kamieniu rycerzy i dam z rodu Schaffgotschów.
Uważny turysta spostrzeże i kaplicę Leopolda na pobliskim wzgórzu, powstałą w miejscu, gdzie władca zgubił (i znalazł rok później) pierścień zaręczynowy, czy jedyny bodaj w świecie pomnik… wagarowiczów, którzy wprawdzie umknęli z lekcji, ale gdy zobaczyli pożar – zaalarmowali straże. Tylko dwie postacie urwisów i porzucony tornister – zdobiące fontannę w rynku – przypominają o tym incydencie.